Galeottia fimbriata

L.Linden & Rchb.f. 1854
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Zygopetalinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Galeottia fimbriata

Synonim: Batemania fimbriata Linden & Rchb. f. (rodzaj Batemania często pisany jest Batemannia), Mendoncella fimbriata (Linden & Rchb. f.) Garay, Zygosepalum fimbriatum (Linden & Rchb. f.) Garay.  Galeottia fimbriata wraz z kilkoma innymi gatunkami została przeniesiona do rodzaju Mendoncella przez Garay'a w 1964, lecz Christenson (1988) ponownie zaklasyfikował je do rodzaju Galeottia.  


Występowanie:

Kolumbia i Wenezuela. W Kolumbii storczyk ten rośnie na niskich wysokościach w gorącym, wilgotnym klimacie i jest pospolicie uprawiany. W Wenezueli rośliny są spotykane w pobliżu granicy z Kolumbią w Stanie Zulia na wysokościach 100 - 350 m i w Stanie Táchira na wysokości 900 m.  

Klimat:

Skrajne zanotowane temperatury to 37°C i 17°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 1 mm w styczniu do 150 mm w październiku.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 30,0/20,6°C w styczniu do 32,2/22,8°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: lipiec.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym i wysokości 45 cm.  

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają około 5 cm długości i 3 cm szerokości. Są bocznie spłaszczone z delikatnymi wzdłużnymi zmarszczkami na płaskich powierzchniach. Przyrosty są ściśle rozmieszczone wzdłuż płożącego się kłącza.  

Liście:

Wielkość liścia to około 40 cm długości i 8 cm szerokości. Para wzdłużnie wachlarzowato złożonych liści wyrasta z końca każdej pseudobulwy. Nerw środkowy i jeden nerw z każdego brzegu są silnie zagłębione na wierzchniej powierzchni liścia i wystające na dolnej stronie. Jeden lub większa ilość nerwów pobocznych jest mniej zaznaczonych.  

Kwiatostan:

Ma długość do 25 cm. Gruba, półwyprostowana łodyga kwiatowa wyrasta z podstawy pseudobulwy. Na całej długości kwiatostanu występuje kilka wybrzuszonych, trójkątnych łusek. Każdy kwiat jest osadzony na grubej, szypułkowatej zalążni o długości do 6 cm.

Kwiaty:

2. Rozrzucone kwiaty w kształcie gwiazdy mają ok. 8 cm średnicy, lekko brązowe płatki okwiatu, na których występują gęsto rozmieszczone, szerokie, ciemne, rdzawoczerwono-brązowe do purpurowo-brązowych podłużne linie. Warżka jest biała z podłużnymi purpurowymi liniami, które bledną bliżej końca. Brzeg warżki ma dosyć szeroki pasek nieregularnych, raczej mięsistych białych włosków, które są najdłuższe w pobliżu podstawy i krótsze w pobliżu końca. Ciemno purpurowe linie nerwów na warżce stają się lekko brodawkowate przy jej końcu, a spomiędzy nich wyrastają nieregularne białe włoski. Kremowo zabarwiony prętosłup jest brązowawy u podstawy z wąską podłużną, purpurową linią na dolnej stronie. Kwiaty mają wyprostowany grzbietowy płatek okwiatu i ukośnie rozmieszczone boczne płatki zewnętrzne i wewnętrzne. Trójkątne, ostro zakończone płatki okwiatu są dość mięsiste u spodu z nieco pofalowanym wierzchołkiem, który może być zakrzywiony na szczycie. Płatek grzbietowy ma około 4,6 cm długości i 1,8 cm szerokości. Płatki zewnętrzne, które są dosyć wklęsłe, mają 5 cm długości i 1,5 cm szerokości. Są ułożone nisko na spodzie prętosłupa i nie można ich otworzyć całkowicie bez rozdarcia podstawy. Płatki wewnętrzne mają do 4,3 cm długości i 1,8 cm szerokości. Szeroko owalna warżka ma długość 3,3 cm i szerokość 2,5 cm. Poniżej podstawy prętosłupa warżka skierowana jest do przodu przez większość swojej długości, lecz za środkiem zakrzywia się ostro w dół. Zaokrąglone szczytowe brzegi mają pośrodku małe, ostre, trójkątne kolce. Gruby prętosłup długości 1,5 cm ma w pobliżu wierzchołka parę skrzydełkowatych przydatków.

Tłumaczenie: Mariusz Wójcik


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 32°C, nocą 22-23°C, z amplitudą dobową 9-10°C.  

Światło:

20000-30000 luksów. Intensywne światło powinno być nieco przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady deszczu z okolic stacji, skąd pochodzą dane, są relatywnie słabe przez cały rok, jednak w środowisku naturalnym mogą być nieco wyższe. Schemat opadów deszczu w środowisku jest prawdopodobnie taki sam, jednakże z dłuższym okresem suszy w okresie zimowym i na początku wiosny. Rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże wokół korzeni nigdy nie było zleżałe ani rozmokłe. Gdy późną jesienią nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć.

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w płytkich pojemnikach z dobrym drenażem lub na korku. Tak mocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, a podczas gorącej i suchej pogody należy je podlewać kilka razy dziennie. Jeśli utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, można je też uprawiać w płytkich doniczkach lub koszykach z szybko przesychającym podłożem o świetnym drenażu i dobrym napowietrzeniu, które pozwala na szybkie przesychanie po podlaniu. Hawkes (1965) podaje, że rośliny tego rodzaju nie tolerują zleżałego podłoża wokół korzeni i sugeruje wykorzystywanie doniczek raczej luźno wypełnionych włóknami paproci drzewiastej lub korzeniami paproci Osmunda. Hodowcy zwykle używają średniej granulacji kory jodłowej lub kawałków paproci drzewiastej z dodatkiem grubego perlitu i/lub siekanego torfowca, co jednocześnie zwiększa przepuszczalność podłoża i umożliwia zatrzymywanie wilgoci. Dodatek węgla drzewnego pomaga zapewnić przepuszczalność i zapobiega kwaśnieniu. Rośliny powinny być przesadzane, gdy podłoże zaczyna się rozkładać, albo gdy wyrastają z doniczek. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Pozwoli to roślinie zaadoptować się w nowym podłożu w możliwie najkrótszym czasie. 

Wilgotność powietrza:

Około 75% przez cały rok.

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 30-31°C, nocy 21-22°C, co daje różnicę dobową ok. 9°C. Opady deszczu są słabe w okresie zimy i wiosny, lecz być może nie tak słabe jak to podawane jest przez stacje meteorologiczne. Środowisko dżungli jest wilgotne z powodu występowania dużych ilości rosy oraz nocnych mgieł, które to dane nie są wliczane do średnich dotyczących opadów deszczu. Uprawiane rośliny potrzebują znacznie mniej wody w okresie zimowym i powinny raczej przesychać przed kolejnym podlaniem. Na większości obszarów odpowiednią wilgotność powietrza zapewnią poranne zamgławiania od czasu do czasu, pomiędzy niezbyt częstymi, słabymi podlewaniami. Należy jednak zwiększyć ilość dostarczanej wody, jeśli liście marszczą się lub wykazują oznaki osłabienia. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.